ชีวิตประจำวันของคนญี่ปุ่น

ต้องเริ่มต้นด้วยตอนเช้าตอนตื่นแน่นอน สำหรับคนในเมืองเขามักจะตื่นสายหน่อยประมาณ 6-7 โมง แต่คนต่างจังหวัดโดยเฉพาะในหมู่บ้านชาวเกษตรก็มักจะตื่นแต่เช้าเหมือนกัน ตี 4 ตี5 ก็เริ่มมีคนออกมาทำงานที่ทุ่งนาหรือมาซื้อขายของกันที่ตลาดกลางแล้ว แต่สำหรับตลาดของญี่ปุ่นนี้ไม่เหมือนกับตลาดสดของไทยคือที่ญี่ปุ่นผู้ผลิตตามปกติก็จะไม่มาขายให้กับผู้บริโภคโดยตรง ชาวเกษตร ชาวประมงจะนำผลผลิตมาที่สหกรณ์เกษตรหรือสหกรณ์ประมงก่อน แล้วสหกรณ์จะทำหน้าที่ที่รวบรวมสินค้าและส่งไปจำหน่ายที่เมืองใหญ่ๆที่ตลาดกลาง ในแต่ละท้องถิ่นนั้นก็มีสินค้าเกษตรที่ทางสหกรณ์นำมาขายแทนผู้ผลิต แล้วสำหรับคนที่ไปซื้อที่นั่นก็ไม่ใช่เป็นผู้บริโภค แต่เป็นพวกเจ้าของร้านขายผัก ร้านขายปลารายย่อย หรือพ่อครัวแม่ครัวของร้านอาหารต่างๆเท่านั้น

ชาวญี่ปุ่นมีพื้นฐานทางลักษณะนิสัย

เป็นคนรักธรรมชาติ สุภาพอ่อนน้อมและรักสันติ ตามประเพณีการปฏิบัติต่อเทพเจ้าต่างๆของศาสนาชินโด ซึ่งเป็นศูนย์รวมพิธีการดั้งเดิมของชาวญี่ปุ่น คุณลักษณะเหล่านี้เมื่อผสมผสานกับวัฒนธรรมของจีนและแนวความคิดตามหลักลัทธิขงจื้อซึ่งเข้ามามีอิทธิพลในประเทศญี่ปุ่นตั้งแต่ประมาณพุทธศตวรรษที่ 11 นั้นแล้ว ทำให้ลักษณะนิสัยของชาวญี่ปุ่น เป็นคนรักธรรมชาติ รักหมู่คณะ เคารพบรรพบุรุษ สุภาพ อ่อนน้อม ขยัน อดทนซื่อสัตย์และกล้าหาญ ซึ่งเป็นลักษณะที่ถ่ายทอดมาถึงคนญี่ปุ่นในปัจจุบัน

ประเทศญี่ปุ่นเป็นเมืองที่สะอาด

ผู้ที่ไปพำนักอยู่ในญี่ปุ่นใหม่ๆมักจะประสบปัญหาความละเอียดถี่ถ้วนในเรื่องขยะ เริ่มตั้งแต่การแยกขยะ ซึ่งก็ต้องค่อยๆเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ของที่ต้องการจะทิ้งถือเป็นขยะอะไร จะต้องทิ้งวันไหน ทิ้งอย่างไร ซึ่งคนญี่ปุ่นจะให้ความสำคัญกับเรื่องเวลามาก เรื่องการตรงต่อเวลาจึงเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง คนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ชอบให้สิ่งต่างๆเป็นไปตามเวลาที่กำหนดไว้เป็นอย่างยิ่ง ในการนัดพบกับใครโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการนัดหมายเรื่องงาน ถ้าไปสายก็จะสูญเสียความน่าเชื่อถือ ดังนั้นถ้าทำท่าว่าจะสาย การโทรไปบอกล่วงหน้าว่าจะสายเป็นมารยาท เพราะคนญี่ปุ่นที่หงุดหงิดเพียงเพราะสายแค่ 5 นาทีนั้นมีอยู่มากมาย

สังคมของคนญี่ปุ่นเป็นสังคมที่ให้ความสำคัญต่อกลุ่มและสมาชิกในกลุ่มโดยมีสถานที่เป็นตัวบ่งบอกคนที่อยู่อาศัยในที่เดียวกันหรือทำงานในที่เดียวกันนั้นถือว่าเป็นพวกเดียวกัน และสำหรับคนที่อยู่ต่างสถานที่ต่างบริษัท ต่างประเทศจะถือว่าเป็นคนนอกหรือคนอื่น คนญี่ปุ่นจะใช้ภาษาและการปฎิบัติตนที่แตกต่างไปจากต่อคนที่อยู่ในสังกัดเดียวกัน โดยจะใช้ภาษาที่สุภาพและการถ่อมตนกับผู้ที่เป็นผู้อื่น แม้ว่าตนเองจะไม่รู้สึกยกย่องคนๆนั้นก็ตาม การใช้ภาษาของคนญี่ปุ่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ช่วยให้เราเห็นลักษณะความสัมพันธ์ของคนญี่ปุ่นในสังคมได้ว่าคู่ที่สนทนาอยู่มีความสัมพันธ์กันอย่างไร ใครอาวุโสกว่าใครหรือสนิทสนมกันแค่ไหนเป็นกลุ่มเดียวกันหรือคนละกลุ่มเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย การใช้ภาษาในการพูดของคนญี่ปุ่นนั้นเมื่อพูดเรื่องของตนเองรวมไปถึงการกล่าวถึงสิ่งอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับตนเองแล้วคนญี่ปุ่นจะต้องใช้คำถ่อมตนเมื่อพูดกับคนอื่น และคำยกย่องเพื่อยกย่องคู่สนทนาด้วย